Γιατί ο Νόμος 4235 Σηματοδοτεί Νέα Αρχή για την Γεωργία
Το βασικό πρόβλημα του Ελληνικού Αγροτικού τομέα είναι η έλλειψη κεφαλαίων ή, μάλλον, η έλλειψη συγκεντρώσεως κεφαλαίων. Αυτό εκφράζεται με πολλούς τρόπους, όπως:
- Μικρός κλήρος (οι αγρότες δεν έχουν κεφάλαια να αποκτήσουν περισσότερη γη)
- Αυξημένο κόστος (δεν υπάρχουν οικονομίες κλίμακος και δεν εφαρμόζεται τεχνολογία που θα μπορούσε να ρίξει το κόστος)
- Πλήθος μικρών αγροτών που οριακώς επιβιώνουν.
Ένας τρόπος να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο αυτό είναι οι συνεταιρισμοί. Δυστυχώς, στην Ελλάδα το συνεταιριστικό κίνημα έπεσε στην ξέρα του κομματισμού και της κακοδιαχείρισης και βυθίστηκε.
Ένας άλλος τρόπος είναι οι αναδασμοί. Δυστυχώς και αυτοί έχουν μόνον μερικώς πετύχει παλαιότερα. Όμως, αντιμετωπίζουν μόνον την μία έκφραση του προβλήματος, τον μικρό κλήρο.
Αν δεν κάνουμε τίποτε, η φυσική κατάληξη θα είναι ότι τα καλύτερα χωράφια θα περιέλθουν στην κατοχή μεγάλων ξένων εταιρειών και οι αγρότες θα δουλεύουν υπάλληλοι σε αυτά, στην καλή περίπτωση. Αυτό έχει ήδη συμβεί στην Αφρική, αλλά και σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης.
Η καλύτερη λύση στο πρόβλημα είναι να καθίσουμε και να σχεδιάσουμε ώστε να εκμεταλλευτούμε τις πηγές που διαθέτουμε όσο καλύτερα γίνεται. Τι διαθέτουμε; Διαθέτουμε:
- Μεγάλη ποικιλομορφία κλιμάτων και οικοσυστημάτων.
- Τουρισμό.
- Η Μεσογειακή διατροφή μας είναι παγκοσμίως γνωστή για τα πλεονεκτήματά της.
- Το στραγγιστό γιαούρτι έγινε διεθνώς γνωστό ως «Ελληνικό» γιαούρτι.
- Η φέτα έχει γίνει γνωστή διεθνώς.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι αντί να ψάχνουμε κάτι εξωτικό, κάτι καινούργιο, πρέπει να κοιτάξουμε σε αυτά που έχουμε: το γιαούρτι και η φέτα είναι παλιά παραδοσιακά Ελληνικά προϊόντα.
Από το Ελληνικό γιαούρτι μπορούμε να πάρουμε ένα μεγάλο μάθημα: καθιερώθηκε χάρις στις προσπάθειες δεκαετιών μίας Ελληνικής βιομηχανίας, της ΦΑΓΕ. Όμως, ακόμα και η ΦΑΓΕ είναι μικρή και έχει λίγα κεφάλαια για να ανταγωνισθεί τις τεράστιες διεθνείς επιχειρήσεις. Τις διεθνείς αγορές κατακλύζουν δήθεν «Ελληνικά» γιαούρτια που φτιάχνονται πχ στις ΗΠΑ από ξένες εταιρείες. (Καλή τύχη ΦΑΓΕ!)
Άρα, οι πιθανότητες να βρεθεί ένα παραδοσιακό Ελληνικό προϊόν και να καθιερωθεί διεθνώς, όπως το γιαούρτι, είναι ελάχιστες. Η δύναμη της Ελληνικής γεωργίας δεν μπορεί να είναι σε κάτι πολύ μεγάλο και διεθνές: δεν έχουμε τα απαραίτητα κεφάλαια. Μόνον μία μεγάλη εταιρεία, όπως η Nestlé, θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά τα οφέλη για τους παραγωγούς μας θα ήταν μικρά.
Η ευκαιρία για την Ελλάδα είναι να αξιοποιήσουμε τις πηγές που ανάφερα παραπάνω και να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε μία χώρα παραγωγής σπεσιαλιτέ, όπου κάθε χωριό, κάθε νησί παράγει τα δικά του προϊόντα μεταποιώντας την τοπική πρωτογενή παραγωγή. Τοπικά τυριά, γλυκά και μαρμελάδες, σάλτσες, κουλουράκια και παξιμάδια, ποτά και αναψυκτικά, ιχθυοπαρασκευάσματα, αλλαντικά μπορούν να αποτελέσουν άλλον ένα τουριστικό προορισμό για την Ελλάδα. Μαζί με αυτά, που οι τουρίστες θα μπορούν να παίρνουν μαζί τους, θα μπορούν να γεύονται τοπικές ποικιλίες λαχανικών και φρούτων.
Το μοντέλο αυτό αγροτικής αναπτύξεως υπάρχει ήδη πχ στην Γαλλία ή την Ιταλία.
Οι αγρότες πρέπει να αρχίσουν να μεταποιούν οι ίδιοι την πρωτογενή παραγωγή τους. Έτσι, θα μπορούν να απολαμβάνουν καλύτερες τιμές, πουλώντας ακριβότερα και μοναδικά προϊόντα. Αντί πχ να πωλούν τομάτες στα 0,20 – 0,50 €, προσπαθώντας να πωλήσουν φθηνότερα από τον διπλανό, θα μπορούν να φτιάχνουν μία τοπική σάλτσα ή μία μαρμελάδα τομάτας, που εύκολα θα πιάνει 6 € το κιλό.
Από τους αγρότες που θα αρχίσουν την οικοτεχνική επεξεργασία της παραγωγής τους, κάποιοι θα πετύχουν και θα πετύχουν πολύ. Από αυτούς θα ξεπηδήσουν βιοτεχνίες που θα μετασχηματισθούν σε βιομηχανίες!
Με τον νόμο 4235, όπως έχω ήδη αναφέρει σε άλλο σημείωμα, έγιναν όλα αυτά πιο εύκολα. Ασφαλώς και πριν μπορούσε κάποιος να στήσει μία βιοτεχνία για να μεταποιήσει την παραγωγή του. Δυστυχώς, το νομικό και φορολογικό καθεστώς σήμαινε τρομακτικές δυσκολίες και ότι το ελάχιστο κεφάλαιο που έπρεπε να επενδύσει ήταν πάνω από 30.000€, ποσό που οι περισσότεροι αγρότες δεν είχαν. Και όλα αυτά, χωρίς να ξέρει ο αγρότης αν το προϊόν του θα πιάσει στην αγορά.
Σήμερα, κάθε αγρότης μπορεί να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και, μάλιστα, ξανά και ξανά! Αν αποτύχει στην πρώτη προσπάθεια, τα χρήματα που θα χάσει θα είναι ελάχιστα. Οι αγρότες μας έχουν μάθει στην προσπάθεια και θα πετύχουν. Πολλοί θα πετύχουν!
Είμαι πεπεισμένος ότι το νομοσχέδιο αυτό, αν δεν το σαμποτάρει ο κρατικός μηχανισμός, θα σημάνει έναν επαναστατικό μετασχηματισμό του αγροτικού μας τομέα.
Σχόλια
Κανένα σχόλιο ακόμα.