Πώς να αντιμετωπίσουμε την πίεση των εισαγωγών;
Όσο περνά ο καιρός, στα οπωροκηπευτικά επικρατούν ποικιλίες που δίνουν τεχνικά πλεονεκτήματα όπως διατηρησιμότητα στο ράφι, ανθεκτικότητα στις μεταφορές και στους χειρισμούς μετά την συλλογή.
Οι ποικιλίες αυτές με αυτά τα χαρακτηριστικά επιτρέπουν σε μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις να παράγουν σε χώρες και περιοχές με χαμηλά μεροκάματα και να εξάγουν εκεί που υπάρχει κατανάλωση. Έτσι, η παραγωγή οπωροκηπευτικών έχει διεθνοποιηθεί και βλέπουμε πχ σκόρδα Κίνας, Χιλής ή και Ιταλίας στα μανάβικα.
Αυτό δημιουργεί πολύ σκληρό ανταγωνισμό στους παραγωγούς σε χώρες ψηλότερου κόστους όπως η Ελλάδα. Οι παραγωγοί στην χώρα μας παρατηρούν ότι οι τιμές των προϊόντων τους δεν αυξάνονται όσο αυξάνονται τα κοστολόγιά τους.
Στον ακόλουθο πίνακα φαίνεται η απόκλιση του δείκτη Λαχανικών του FAO για την Ελλάδα (οι τιμές που απολαμβάνουν οι παραγωγοί) από τον Δείκτη Εισροών Γεωργίας της ΕΛΣΤΑΤ (το κόστος των παραγωγών – δυστυχώς δεν βρήκα δείκτη ειδικό για τα λαχανικά και παραθέτω τον γενικό για την Γεωργία)
Παρατηρούμε ότι, ενώ από το 2001 μέχρι το 2010 οι τιμές που απολαμβάνουν οι παραγωγοί αυξήθηκαν από το 100 στο 121,7, τα κόστη τους ανέβηκαν από το 100 στο 143,5.
Πώς αντιμετωπίζεται μία τέτοια κατάσταση;
Το πρώτο που έχω να πω είναι ότι δεν συνεχίζουμε όπως παλιότερα! Θα επιβιώσουν μόνον όσοι προσαρμόζονται.
Η μείωση του κοστολογίου είναι κάτι που πρέπει να είναι καθημερινή πρακτική για όλες τις επιχειρήσεις, ακόμα και τα περιβόλια. Προσοχή, όμως: η μείωση του κοστολογίου να μη οδηγεί σε υποβάθμιση της ποιότητας!
Καθώς η μείωση του κοστολογίου είναι μία εξειδικευμένη, ανά επιχείρηση, ανά περιβόλι, διαδικασία, δεν μπορώ να σας δώσω εδώ παρά γενικές οδηγίες:
- Μετράμε και καταγράφουμε όλες μας τις δαπάνες και εργασίες! Κανείς δεν μπορεί να μειώσει έξυπνα το κόστος του αν δεν μετρά και γράφει τα στοιχεία του κόστους του!
- Προσέχουμε να μη κάνουμε ψευδή οικονομία. Πχ το να παράγουμε μόνοι μας τα σπορόφυτα, συνήθως, στην πράξη οδηγεί σε μεγαλύτερο κόστος: μικρότερη φυτρωτικότητα πανάκριβων σπόρων, κόστος εργασίας που δεν μετρούμε, αποτυχία στον να είναι έτοιμα τα σπορόφυτα στην ώρα τους κλπ
- Βελτιώνουμε τις διαδικασίες παραγωγής και διαθέσεως: Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εντυπωσιακή μείωση του κόστους. Πχ αν αφήνουμε ευρύχωρους διαδρόμους στο χωράφι, όλες οι διαδικασίες παραγωγής και συλλογής θα γίνονται πιο εύκολα, πιο γρήγορα και με μικρότερο κόστος.
Όμως, ο σημαντικότερος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε αυτή την πίεση του ανταγωνισμού από το εξωτερικό είναι το να προσφέρουμε στους πελάτες μας καλύτερη αλλά διαφορετική ποιότητα! Οι πελάτες πάντα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν λίγο παραπάνω γι αυτό.
Αυτό σημαίνει να διαφοροποιήσουμε λίγο την παραγωγή μας, ώστε να προσφέρουμε κάτι διαφορετικό από την εισαγωγή και να το κάνουμε αυτό γνωστό στους πελάτες μας! Πχ αντί να φυτεύουμε το ίδιο υβρίδιο τομάτας με την Ολλανδία, ας βρούμε κάποιες ποικιλίες που έχουν καλύτερη γεύση και άρωμα και ας τα προωθήσουμε στους καταναλωτές σαν τομάτες με “άρωμα όπως παλιά” ή με άλλον έξυπνο τρόπο!
Δεν υπάρχει πιο χαζός τρόπος να αντιμετωπίσει ο Έλληνας παραγωγός τον εισαγόμενο ανταγωνισμό από το να προσπαθεί να πωλεί φθηνότερα ή να παράγει τα ίδια. Στην Ευρώπη, οι μεγάλες επιχειρήσεις-παραγωγοί έχουν αφθονία κεφαλαίων ώστε να χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να παράγουν φθηνότερα από τον Έλληνα. Δεν μπορούμε να τους ανταγωνιστούμε!
Δεν υπάρχει πιο χαζός τρόπος από το να προσπαθούμε να παράγουμε φθηνά, στύβοντας το εργατικό προσωπικό μας. Ας πούμε ότι βρίσκουμε ένα κόλπο να μας στοιχίζει το μεροκάματο 15€. Και τι έγινε; Στην Τουρκία, το μεροκάματο είναι 10-12€. Πώς μπορείς να το ανταγωνιστείς αυτό; Στην Ολλανδία, το ελάχιστο μεροκάματο είναι 68€! Το αντιμετωπίζουν παράγοντας 70-90 τόνους τομάτα στο στρέμμα, όταν στην Ελλάδα η τυπική καλή παραγωγή είναι 15 τόνοι.
Άρα πρέπει οι παραγωγοί μας να ξανασκεφθούν το γιατί μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 οι εισαγωγές λαχανικών ήταν τόσο λίγες, ενώ είχαν απελευθερωθεί από το 1981 με την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
Τα λαχανικά που παρήγαμε τότε ήταν τόσο, μα τόσο πιο εύγευστα από τα εισαγόμενα, που όσοι προσπάθησαν να εισαγάγουν τομάτες την δεκαετία του 1980, υπέστησαν μεγάλες οικονομικές ζημιές!
Σχόλια
Κανένα σχόλιο ακόμα.